Ilja Pfeijffer is erg verlegen, zo zegt hij in een interview in de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Als ik dat had geweten, had ik hem – als verlegen collega-schrijver - misschien wel aan durven spreken anderhalf jaar geleden in Genua. De dichter en schrijver zat achter mij een pizza te verorberen, samen met zijn vrouw en leek volledig op te gaan in het gesprek dat de twee op zachte toon voerden. “Ik ga niet meteen kijken hoor” zei ik, toen mijn lief het stel ontdekte aan het tafeltje vlak achter ons. “En een praatje maken doe ik al helemaal niet. Ze kiezen niet voor niets een wat afgelegen terrasje als dit uit, denk je niet?” Maar een stiekeme foto waar Pfeijffer toevallig ook op stond, leek me wel wat. Vandaar de krampachtige pose met klein wit kannetje en schaapachtige grijns.
Nu Ilja Pfeijffer de schrijver is van het Boekenweekgeschenk moest ik terugdenken aan deze avond in Genua. Zijn boekenweekboek gaat over zijn eerste liefde, een mooi onderwerp. In Genua was ik met mijn laatste liefde. Ook een boek waard, dit schitterende hoofdstuk van mijn leven!
