Een kunstenaar belt aan

Een Nijmeegse kunstenaar belt aan. Hoed tegen de zon en wind, broek met verfspatten en om zijn schouder zo’n oranje maaltijdtas van Thuisbezorgd. De tas blijkt niet gevuld met pizza’s, broodjes of sushi, maar met schilderijen. “Voedsel voor de geest” groet hij met een lach. “En broodnodig in deze tijd van gesloten musea en minder opdrachten voor kunstenaars."

Daarom gaat hij van deur naar deur. Orlando is de naam en of ik iets wil kopen. Het is makkelijk om zijn schilderijen te doorzoeken in zijn tas die me doet denken aan een elpeebak. Handig! We raken aan de praat.

Orlanda’s moeder is Noors en zijn vader komt uit Colombia. Zelf is hij geboren en opgegroeid in Nijmegen, in een huis voor kinderen uit gebroken gezinnen. De kunstenaar vertelt over de Browndale-methode en het huis in de Burghardt van den Berghstraat, een van de huizen die onderdak bood aan kinderen zoals hij. Omdat ik zeg graag te schrijven over lokale historie en levensgeschiedenissen, stelt Orlanda voor hier op een ander moment meer over te vertellen. Ik mag hem bellen wanneer het mij uitkomt.

Misschien is zijn verhaal geschikt voor een Vertelwandeling, de historische tochten die ik opschrijf en aanvul met belevenissen van Nijmegenaren. Even over nadenken.

Ik koop twee kleine schilderijen met afbeeldingen van wezentjes die me doen denken aan vriendelijke watermonstertjes. In mijn fantasie zie ik ze zweven over de bodem van de oceaan, op zoek naar nog meer van die vrolijk gekleurde wezentjes.

Orlanda hijst de tas om zijn schouder, zwaait en vervolgt zijn tocht. Ik wens hem succes en hoop dat zijn tas nu iets lichter voelt.